Hrabina Irena Komorowska
urodziła się 14 maja 1904 r. w Krakowie. Była córką Roberta Lamezan de Salins i Ireny z hrabiów Wolańskich, primo voto Pinińską. Irena Komorowska uwielbiała jazdę konną, tenis oraz taniec, ale największą jej pasją było malarstwo. Od najmłodszych lat malowała i rysowała, jej marzeniem było pójście na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, ale ze względu na zły stan zdrowia matki nie mogła sobie na to pozwolić i w związku z tym uczęszczała do Wolnej Akademii Sztuki we Lwowie, prowadzonej przez prof. Stanisława Batowskiego. Swoje prace wystawiała w Towarzystwie Sztuk Pięknych we Lwowie oraz w Poznaniu na wystawie międzynarodowej. Z ciekawostek, które wypełniają jej życie, warto wspomnieć, że od 1924 roku była pierwszą kobietą we Lwowie z prawem jazdy, a cztery lata później wygrała konkurs elegancji kobiet.
W 1926 roku poznaje przyszłego męża Tadeusza Komorowskiego, z którym 24 lutego 1930 zawiera związek małżeński. W czasie II wojny światowej, pomimo sprzeciwu męża, działa w konspiracji, m.in. pomaga pielęgnować żołnierzy chorych na gruźlicę. W czasie wojennej tragedii rodzi dwóch synów, w 1942 roku przychodzi na świat Adam, a dwa lata później Jerzy. Dziecko rodzi się bardzo słabe, jeszcze wtedy matka nie wie, że ma zespół Downa.
Ukrywając się przed niemieckim okupantem, później uciekając przed NKWD, ostatecznie udało się całej rodzinie spotkać w Wielkiej Brytanii. Niestety, Tadeusz Komorowski, jak stwierdził rząd brytyjski, nie walczył pod ich dowództwem podczas wojny, co nie uprawniało go do renty. I tutaj żona wykazuje się hartem ducha. Najpierw sama podejmuje pracę w firmie szyjącej zasłony, by później założyć firmę tapicerską, w której zatrudniała inne panie generałowe, pomagając w trudnym losie emigrantów. Cały ten czas Irena i Tadeusz tworzą kochającą się rodzinę, pomagają synom w dorastaniu. Niepełnosprawność Jerzego i opieka, którą nad nim roztoczyli, powoduje, że może on cieszyć się długim i szczęśliwym życiem.
Tadeusz Bór-Komorowski umiera 24 sierpnia 1966, żona Irena przeżywa śmierć męża, ale podupada na zdrowiu i dwa lata później umiera. Całe jej życie, choć bardzo trudne i naszpikowane wieloma przeszkodami, pokazało, że hart ducha i miłość potrafią przełamać każde przeciwieństwa losu.
Karolina Lanckorońska
Wybraliśmy Ją gryż:
- Była matką Jerzego cierpiącego na zespół Downa. Taka patronka jako wspaniała matka chłopca z zespołem Downa, którego urodziła i wychowywała w ciężkich warunkach, jest wzorem i wsparciem duchowym dla współczesnych mam borykających się z trudnościami wychowania dziecka z niepełnosprawnością.
- Była ona żoną generała Tadeusza „Bora” Komorowskiego. Generałowa była kobietą odważną - wskazuje na to jej działalność w konspiracji podczas wojny oraz w PCK. W momencie wybuchu powstania Irena Komorowska była w zaawansowanej ciąży i miała już półtoraroczne dziecko, jednak została w stolicy razem z innymi.
- Była kobietą niezmiernie dzielną - przed wojną obracała się w kręgach polskiej kresowej arystokracji, ale na emigracji musiała wykazać się ogromną siłą wewnętrzną, dzięki której walczyła o przetrwanie rodziny. Warunki życiowe zmusiły ją do pracy zarobkowej, a tej wcześniej nie znała. Nauczyła się szyć i założyła firmę tapicerską.
- To kobieta również szlachetna - wspierała inne generałowe będące w trudnej sytuacji, zatrudniając je w swojej pracowni. Oprócz tego angażowała się w organizację polskiego życia kulturalnego na emigracji.
- Była też pod pewnymi względami kobietą wyjątkową - jako pierwsza kobieta we Lwowie uzyskała prawo jazdy, a także w 1928 r. nosiła tytuł najelegantszej lwowianki.
- Poza tym wątek oławski, czyli fakt więzi rodzinnych Ireny Komorowskiej z Piotrem hr. Pinińskim - potomkiem Sobieskich z Oławy, to dodatkowy argument tego wyboru.
Przyjęcie takiego patrona pozwala oprzeć działania wychowawcze szkoły na wartościach takich jak: patriotyzm, poświęcenie, odwaga, zaangażowanie społeczne i otwarcie na potrzeby drugiego człowieka.
