„Gąsienica Tosia”
Gąsienica Tosia była wyjątkowo ciekawska. Z chęcią przysiadała się do gawędzących zwierząt, przysłuchując się ich opowieściom. W cudzym życiu działo się tyle ciekawych rzeczy... Gąsienica z uwagą śledziła zwierzęce wypowiedzi, by przyswoić sobie nowe wiadomości z życia lasu i dowiedzieć się, jak się komu wiedzie. Wciąż wypytywała: „A gdzie?, a komu a z kim?”. Starała się zapamiętać wieści jak najdokładniej by przekazać je równie ciekawskiej przyjaciółce gąsienicy Basi. Ta bowiem już od 5 dni nie wychodziła z domu ponieważ nieszczęśliwie pośliznęła się na liściu skąpanym w porannej rosie i skręciła stopę. W poniedziałek gdy Tosia się przebudziła i posiliła, raźno ruszyła w stronę głośno śmiejących się świerszczy. - „Co je tak rozśmieszyło?”- myślała. Muszę się dowiedzieć. Przysiadła obok świerszczy.
Z otwartą buzią słuchała. - „Wyobraźcie sobie: śmiał się świerszcz. - „Mój dziadek Wiesiek, myślał kiedyś że śpi na mięciutkich źdźbłach trawy, później okazało się że była to sierść niedźwiedzia”. Świerszcze śmiały się. Opowiedział jeszcze kilka historyjek a ciekawska Tosia siedziała i słuchała. Po kwadransie udała się do sikorek posłuchać jak to sikorka Kazia pokłóciła się z ziębą o ziarenka siemienia. Potem podreptała do ślimaków. Te właśnie gawędziły o wnusi babci ślimakowej, który przeziębił się bo wypił zimną wodę źródlaną.
Tosia zebrała dużą ilość informacji i zadowolona poleciała do swojej przyjaciółki by jej o tym opowiedzieć. Pewnego dnia zwierzęta dowiedziały się, że Tosia lubi plotkować i zaprzestały prowadzenia rozmów przy niej. Tosia stała się bardzo samotna. Niektóre zwierzęta nawet unikały jej towarzystwa. Tosia przemyślała swoje zachowanie i nauczyła się, że warto skupić się na ulepszaniu swojego życia , zamiast interesować się cudzym.
Bajka logopedyczna pt. „Gąsienica Tosia” ma na celu uczyć dobrego zachowania, trenować artykulację, bogacić zasób językowy.
Joanna Zadurowicz
